Ik heet Marc Punt, ben in 1960 gebouwd en deels in Den Haag en deels in Maassluis opgegroeid, de stad van Maarten ’t Hart. Voor een beschrijving van mijn jeugd, lees De Jacobsladder, het verhaal van een dorp dat werd gespleten door religie en standenstrijd. Maar wel de goede leerschool voor het inzicht in wat een mens kan maken of breken. Mijn vader was het hoofd van mijn basisschool, en mijn moeder en opa waren docent op mijn middelbare school. Begrijpelijk dat verondersteld werd dat ik geboren was voor het edele onderwijsvak. Maar na enkele verontrustende jaren voor de klas als leraar Nederlands, heb ik mijn vader en moeder moeten vertellen dat mijn leven een andere wending zou nemen. Toen begon mijn klim de ladder op van het verzekeringsvak. Na diverse aanvullende juridische opleidingen en de academische ontwikkeling van mijn managementvaardigheden werd ik operationeel directeur van het grootste expertisebedrijf in Nederland. Helaas “viel” dat in Amerikaanse handen, wat mijn perspectief danig wijzigde. Ik zat meer in het vliegtuig op weg naar de Amerikaanse aandeelhouder, dan met mijn voeten in de modder. Mijn eigen bedrijf To The Point Expertise was daarna snel opgericht en is nog steeds mijn voornaamste bron van inkomsten.

Ik heb twee geweldig mooie en sprankelende dochters uit twee vorige relaties, Anne (golftalent) en Bente (hockeytalent), en heb een hele lieve en sportieve vriendin Stephanie (helaas nog niet een enthousiast golfster, wordt aan gewerkt!).

Ik raakte verknocht aan de golfsport in 1996, toen ik mijn handicap haalde op Prise d’Eau. En ben er gebleven. Ooit mocht ik in heren 1 spelen, tot ik door de Pro te oud werd bevonden, en uiteraard niet goed genoeg. Vanaf toen heb ik respectievelijk als teammanager/sponsor, coach/begeleider, speler, lid van de Technische Commissie en uiteindelijk bestuurslid van de stichting Topgolf in het belang van onze topselecties gefunctioneerd. Die lijn werd doorgetrokken toen ik me mocht kandideren voor een functie in het verenigingsbestuur. Het bestuur maakte direct zware tijden door en gelukkig kon ik mijn schrijverstalent aanwenden in de constructieve discussie met de beroemde “boze briefschrijvers”. Ook heb ik met veel plezier mogen meebouwen aan het fundament wat nu onze missie en visie op de toekomst van golfvereniging Prise d’Eau is. Nu in de functie van secretaris van deze vereniging; iets waar ik energie van krijg en trots op ben.