Woensdagavond competitie (WAC)
Verslag en foto’s: Reynout van Wanroij
Op het terras van Prise d’Eau verdringt een groepje mannen in appelgroene polo’s zich om een tafeltje. Ze hebben zich zojuist ingeschreven voor de maaltijd, betaald en twee consumptiemunten gekregen. Waar en met wie gaan ze starten? André van Oort draait speelkaarten van een goed geschud stapeltje om en Toine noteert het op een lijst. Blaak 1, Leij 3, Blaak 2… Iedereen is ingedeeld en de Waccers verspreiden zich met hun golfkarren naar de 1e holes van 2 lussen. De Woensdagavondcompetitie is weer begonnen.
Maar wanneer is de WAC eigenlijk begonnen? Bijna 30 jaar geleden werd ontdekt dat op de Oosterhoutse er iets bestond voor “werkende mannen”: eens per week aan het eind van de middag – voor wie nog moest werken voor de kost – was er de mogelijkheid tot vroeg in de avond te golfen met daarna een gezamenlijke maaltijd. Dit idee werd door de mannen van het eerste uur, Bart Stovers, Jeroen Sleven en Toine Aarts bij Prise d’Eau ook ingevoerd. Mannen? Nou ja, inclusief Marlies Hoekstra dan, die overigens wel net als de rest afsloeg van de witte tees. Toen werd al ingevoerd dat er een nieuwe golfbal van een premium merk ingeleverd moest worden en dat waren ook de prijzen aan het eind van de avond. Voor de meeste punten, voor de birdies en de neary en later ook voor leary. Belangrijk is dat er na afloop deelgenomen wordt aan de gezamenlijke maaltijd; het is een vriendenclub, geen handige manier een starttijd te verkrijgen.
De WAC loopt overigens synchroon met de zomertijd, in april is de start om 15.00 uur, verder om 15.30 uur.
Aanvankelijk was het spelniveau van de WAC vrij hoog: er werd van de witte tees gespeeld en er waren veel lage handicappers. In de loop van de jaren is de WAC vergrijsd; de mannen van het eerste uur zijn ouder geworden, werken vaak niet meer en de handicaps zijn gestegen. Er wordt al vele jaren van de gele tees gespeeld en er zijn duidelijk meer buggy’s nodig. Toch ligt het spelniveau nog hoog en de scores worden over het hele seizoen bijgehouden tot de winnaar op de slotdag bekend wordt.
Die slotdag wordt traditioneel op een andere baan dan Prise d’Eau gespeeld, evenals de midzomerwac; die was in het begin vaak in Goes “toevallig” omdat Toine daar vlakbij op vakantie was. Later zijn het allerlei mooie banen op een redelijke afstand geworden.
De spelvorm is stableford en de handicaps fluctueren met het wekelijks behaalde succes. De maximale playing handicap is 25.
In het vroege voorjaar, voor de start van de WAC, wordt er ook altijd een reis naar het buitenland georganiseerd voor de liefhebbers.
Inmiddels stroomt iedereen weer binnen en geeft de score aan Toine of André, dan laat men zich met de flightgenoten op een stoel ploffen en de eerste munten worden in drank omgezet. Na de steeds wisselende maar altijd uitstekende maaltijd volgt de prijsuitreiking. Toine leest de namen op en André gaat rond met de champagnekoeler met ballen en geeft streng het aantal aan dat getrokken mag worden. Het moet al gek gaan of er is geen bal voor “ondergetekende”; Toine zelf.
Nieuwe instroom en verjonging is welkom! Mannen die wekelijks zich wat eerder vrij kunnen maken van hun werk en een gezellig rondje golf met bekende maar steeds wisselende flightgenoten en een prima maaltijd daarna willen, kunnen zich aanmelden bij Toine Aarts.
